HISTORIA SZKOŁY - Szkoły Budownictwa

1 marca 1929 roku

Dyrektorem szkoły został mianowany inż. Kazimierz Danowski.
Od 1 września 1929 utworzono cztery oddziały Średniej Szkoły Budownictwa, kształcącej techników budowlanych, drogowych i melioracyjnych (wraz z klasami Niższej Szkoły Budowlanej - ok.230 uczniów).

Od początku istnienia szkoły działały: kółko dramatyczne, chór szkolny, zespól mandolinistów Almi

Pierwotna nazwa szkoły była nazwa  Szkoła Rzemiosł Budowlanych. Jednak poziom nauki przewyższał poziom przewidziany dla tego typu szkól. Program nauczania układali wówczas sami nauczyciele wzorując  się na programie Państwowej Szkoły Budownictwa w Warszawie. Wydaje się, ze programy te nauczyciele trochę rozbudowali według własnych ambicji zawodowych. Być może z tego powodu uczniowie odmówili przyjęcia ocen, ponieważ ranga szkoły, zbyt niska, wyraźnie odbiegała od poziomu nauczania.

Rada Pedagogiczna zwołana 11 listopada 1929 r oceniła to jako jawny bunt i rozwiązała klasę wydziału budowlanego, jako inicjatorkę. Jednocześnie ogłoszono zapisy. Relegowani uczniowie, płacąc 5 zl, zapisali się ponownie, ale odtąd w aktach widnieje nazwa Niższa Szkoła Budownictwa.

w roku 1930

magistrat przydzielił na budowę szkoły teren miejski przy zbiegu ulic Długosza i Al. Racławickich o powierzchni 6800m²

5 sierpnia 1931

po śmierci dyrektora K. Danowskiego, na stanowisko dyrektora szkoły mianowano inz. architekta Stanisława Lukasiewicza, młodego nauczyciela szkoły.

18 października 1931

odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę nowej szkoły przy ulicy Długosza 2 (cześć obecnego budynku Technikum Geodezyjno-Drogowego). Budynek projektował dyrektor Lukasiewicz. W pracach budowlanych uczestniczyła młodzież i nauczyciele.
Do końca 1932 wykonano tylko stan surowy budynku - na pozostałe prace zabrakło funduszy.

w czerwcu 1933 roku

odbyły się pierwsze egzaminy dla abiturientów Średniej Szkoły Budownictwa.

1 września 1933 roku

rozpoczęto zajęcia w nowym, jeszcze niewykończonym budynku. Zajęcia odbywały się na parterze i pierwszym pietrze. W suterenie budynku zorganizowano sale gimnastyczna.
W roku szkolnym 1933/34 działały liczne organizacje młodzieżowe: kolko krajoznawcze, bratnia pomoc, chór, orkiestra, kolo dramatyczne, harcerstwo, SKS, PCK, kolo fotograficzne.

1935 rok

szkoła otrzymała fundusze z Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz Kuratorium Okręgu Lubelskiego na spłacenie zadłużenia i dokończenie robót budowlanych - wykończenie drugiej i trzeciej kondygnacji.

w roku szkolnym 1936/37

zakończono roboty wykończeniowe w budynku szkolnym.

1937 rok

w wyniku reformy szkolnictwa zawodowego powstały dwie klasy 3-letniego Liceum Budowlanego i Drogowego. W następnym roku powstały dodatkowo dwie klasy Gimnazjum Drogowego (szkoła wraz z liceum i klasami końcowymi uczęszczającymi według dawnego systemu liczyła 11 klas - 375 uczniów)

Szkoła w okresie międzywojennym należała do największych szkól zawodowych w Lublinie.

wrzesień 1939

budynek szkolny zajęło wojsko niemieckie; wcześniej wywieziono ze szkoły do prywatnego mieszkania archiwum, bibliotekę i pomoce szkolne, przeniesiono je następnie do Trybunału, aż wreszcie umieszczono potajemnie w Bramie Krakowskiej pod zegarem, gdzie przeleżały do lipca 1944. Szkoła przeniosła się do gimnazjum Staszica. Zajęcia odbywały się tylko w godzinach popołudniowych. Nauka odbywała się również w Gimnazjum Mechanicznym, w szkole podstawowej im. Jana Kochanowskiego i w szkole powszechnej przy ul. Dolnej Panny Marii. Naukę pobierało w tym czasie 278 uczniów.

24 listopada 1939

gestapo rozpędziło uczniów i nauczycieli.

1940 rok

organizowane są punkty tajnego nauczania.

22 stycznia 1941

w wyniku starań dyrektora Lukasiewicza, przy ulicy Radziwiłłowskiej 3 rozpoczęła działalność Prywatna Szkoła Budownictwa. Otwarto Gimnazjum i Liceum Budowlane oraz Drogowe, do których przyjęto uczniów innych szkól lubelskich.
W sierpniu odbyły się egzaminy dyplomowe. Wydział Budowlany i Drogowy ukończyło 42 uczniów. Dyplom ukończenia szkoły sporządzony był w dwóch językach - polskim i niemieckim.

listopad 1941

powstaje konspiracyjna drożyna harcerska. W szkole odbywają się konspiracyjne szkolenia wojskowe dla nauczycieli

maj 1942

w tajemnicy przed Niemcami zorganizowano wystawę prac uczniów.

rok szkolny 1942/43

otworzono aż 20 oddziałów

październik 1943

władze niemieckie wyznaczyły na dyrektora szkoły Andrzeja Kozickiego, który pełnił te funkcje aż do wyzwolenia

rok szkolny 1943/44

szkoła liczyła 21 oddziałów - 880 uczniów

wrzesień 1944

dyrektorem szkoły został inz. Ludwik Sośnierz, szkoła wróciła do swojego, choć zdewastowanego, budynku przy ul. Długosza. Otworzono 18 klas (450 uczniów) gimnazjum i liceum budowlanego, drogowego oraz gimnazjum mierniczego

marzec 1946

ze szkoły odszedł inz. Ludwik Sośnierz - przeszedł na stanowisko dyrektora Olsztyńskiej Wytwórni Materiałów Budowlanych; nowym dyrektorem został inz. Konrad Jankowski

rok szkolny 1946/47

stan szkoły wynosi 20 klas - 530 uczniów. Trudności finansowe skłoniły Towarzystwo Szkoły Budownictwa do wystąpienia do Ministerstwa o upaństwowienie szkoły

1 stycznia 1948

nastąpiło upaństwowienie szkoły i zmiana jej nazwy na PAŃSTWOWA SZKOŁA BUDOWNICTWA

1 września 1948

mianowanie na dyrektora szkoły otrzymał inz. Witold Gutkowski (inz. Jankowski pozostał na stanowisku nauczyciela)

1949

do użytku została oddana nowa część szkoły (przedłużenie skrzydła w kierunku Al. Racławickich). Szkoła posiadała 22 sale lekcyjne - 700 uczniów na kierunkach budowlanym, drogowym i mierniczym

1950

szkole ukończyły dwie pierwsze absolwentki (Halina Cichorzewska i Gabriela Makowska)

rok szkolny 1950/51

dyrektorem został mianowany nauczyciel zawodu - Jan Stankiewicz. Zamiast dotychczasowego dwustopniowego nauczania powstało jednostopniowe technikum

HISTORIA SZKOŁY - Państwowe Szkoły Budownictwa

wrzesien 1951

stanowisko dyrektora szkoły objął Adam Romaniuk - dotychczasowy kierownik kadr DOSZ. Szkola zostaje podzielona na 3 technika: Budowlane, Drogowe i Transportu (łącznie ponad 1500 uczniów).

maj 1952

zaprzestał pracy w szkole dyrektor Romaniuk, który przeszedł do pracy w CUSZ (Centralny Urząd Szkolnictwa Zawodowego). Kierownictwo szkoły objął mgr Edward Halbożek, dotychczasowy z-ca dyrektora. W tym tez roku wykonano nowa część budynku szkolnego (wschodnia część skrzydła równoległa do Alei Racławickich). Dokumentacje bezinteresownie opracowali inz. Czesław Doria-Dernałowicz i inz. Mieczysław Kaczorowski.

rok szkolny 1952/53

oddano do użytku nowo wybudowane skrzydło szkoły. Zespoły artystyczne pod kierunkiem Ireneusza Hofmana zajęły III miejsce na Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Artystycznych we Wrocławiu

1 luty 1953

otwarto Technikum dla Pracujących (wieczorowe) oraz Wydział Zaoczny i dwuletnia Szkole Majstrów. Rozpoczęto budowę internatu.

rok szkolny 1954/55

powstał wydział instalacji przemysłowych i sanitarnych. W niedokończonym internacie przy ul. Weteranów 3 zamieszkało 300 wychowanków.

rok szkolny 1957/58

naukę w technikum rozszerzono do 5 lat, utworzono 3-letnia Szkole Rzemiosł Budowlanych Nr 2. Powstało 2,5 letnie technikum dla absolwentów szkól ogólnokształcących o specjalności ogólnobudowlanej (dzisiejsze Studium Policealne).

1 września 1959

szkoła przyjęła nazwę PAŃSTWOWE SZKOŁY BUDOWNICTWA

rok 1960

nastąpiła dalsza rozbudowa gmachu szkolnego - wybudowano dalsza część skrzydła wschodniego oraz skrzydło zachodnie (Technikum Chemiczne i Technikum Przemysłu Spożywczego) oraz część środkowa (sale gimnastyczne). Przeróbki projektu dokonali nauczyciele naszej szkoły - K. Lipiński, Cz. Seredyński, T. Czajka i Wl. Maliszewski

1961

utworzono orkiestrę dętą, kameralna i taneczna.

1966

zorganizowano wystawę okręgową szkolnictwa zawodowego

rok szkolny 1966/67

powstało laboratorium materiałów budowlanych.

marzec 1969

kolo teatralne pod kierunkiem mgr Renaty Pawłowskiej wystawiło sztukę pt. "Niemcy" L. Kruczkowskiego. Siatkarze zdobyli brązowy medal w IV Igrzyskach Młodzieży Szkolnej (Szkolny Klub Sportowy).

kwiecień 1970

uczennica Barbara Kościelecka zajęła II miejsce w ogólnopolskim Turnieju Wiedzy o Sztuce.

1972 rok

Internat PSB został zaliczony do najlepszych w Lublinie

4 stycznia 1973

dyrektor Halbożek wraz z 9-cioma nauczycielami zostali laureatem zespołowym nagrody Ministra Oświaty.

wrzesień 1975

z funkcji dyrektora szkoły odszedł mgr E. Halbożek. Dyrektorem szkoły został mgr Józef Świderski, a zastępcami mgr Zb. Pastucha i inz.R Lagodowski.

Utworzono Zasadnicza Szkole Górnicza

1979

szkolne kolo teatralne pod kierunkiem p. E Dudzisz wystawiło "Cztery życzenia" Mikołaja Isskowskiego w ramach Dni Poezji Renesansowej oraz "Zegnaj Judaszu" Iredyńskiego na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Amatorskich w Skierniewicach.

1979

zakończono budowę warsztatów szkolnych przy ulicy Długosza. Powstała pracownia po oraz strzelnica na poddaszu szkoły.

październik 1979 szkoła otrzymała medal Komisji Edukacji Narodowej.

1983

szkoła przystąpiła do Turnieju Wiedzy i Umiejętności Budowlanych przemianowanego w 1987 roku na Olimpiadę Wiedzy i Umiejętności Budowlanych.

1984

ze stanowiska dyrektora odszedł mgr Józef Świderski. Jego następca został mgr Andrzej Różanski

5 maja 1985

zmarł nagle dyr. A. Różanski. Nowym dyrektorem został mgr Zbigniew Pastucha, pełniący dotychczas funkcje zastępcy

wrzesień 1989

powstało XI Liceum Ogólnokształcące

1990

powstało studio telewizyjne PSB. W ciągu dwóch lat opracowano: filmotekę szkolna - 390 pozycji programowych z rożnych przedmiotów, nagrano 10 audycji radiowych, wykonano film o szkole, zainstalowano siec telewizji wewnątrzszkolnej dla potrzeb dydaktycznych.

1 stycznia 1991

dyrektor Zb. Pastucha przeszedł na emeryturę, a dyrektorem wybrano mgr inz. Grażynę Kubuj-Bełz, pierwsza kobietę na tym stanowisku w naszej szkole.

lata 1993-97

pracownie informatyczna i przedmiotów zawodowych wyposażone zostały w nowe komputery. Następuje komputeryzacja biblioteki szkolnej oraz księgowości. Wprowadzono oprogramowanie firmy Vulcan - wspomagając organizacje pracy szkoły

styczeń 1997

szkolna siec komputerowa w ramach programu MOVE została przyłączona do Internetu

wrzesień 1998

powstało Liceum Techniczne

HISTORIA SZKOŁY - Zespół Szkół Geodezyjno-Drogowych

1 września 1951 roku

następuje przejecie Technikum Budowlanego przez Ministerstwo Budownictwa. Dyrektorem Technikum Drogowego zostaje mgr Feliks Olesiejuk,dyrektorem Technikum Geodezyjnego - Wiktor Kargol. Trzy technika korzystają ze wspólnego budynku ze względu na opóźnienie budowy dodatkowego skrzydła gmachu.

29 grudnia 1951 roku

Technikum Drogowe zostaje przekazane Ministerstwu Transportu Drogowego i Lotniczego, Technikum Geodezyjne - Głównemu Urzędowi Pomiarów Kraju.

1 stycznia 1952 roku

Technikum Geodezyjne przyjmuje nazwę Technikum Geodezyjne Centralnego Urzędu Geodezji i Kartografii w Lublinie. Dyrekcje obu szkól - drogowej i geodezyjnej mieszczą się w jednym pokoju. Warunki lokalowe są bardzo trudne.

13 marca 1952 roku

następuje ponowny podział gmachu. W wyniku zawartego porozumienia Technikum Drogowe otrzymało 3 sale na parterze i 8 sal na pierwszym pietrze. We wrześniu tego roku Technikum Budowlane przeprowadza się do wykończonej części gmachu Aleje Racławickie 7.

W 1954 roku

przeprowadzony zostaje remont sali gimnastycznej, szkoła otrzymuje aparaturę filmowa i nowe pomoce naukowe.

31 grudnia 1956 roku

szkoły ponownie przechodzą pod zarząd Ministerstwa Oświaty.

27 czerwca 1957 roku

nauka w technikach zawodowych zostaje przedłożona do 5 lat. Tytuł technika uprawnia do podejmowania studiów na wyższych uczelniach oraz zatrudniania w biurach projektowych, a także w administracji i przedsiębiorstwach państwowych.

W latach 1958-59

rozszerzono zakres nauczania przez przyjmowanie absolwentów szkól ogólnokształcących (po maturze) na skrócony okres nauki. Patronat nad szkoła obejmuje Wojewódzki Zarząd Dróg Publicznych, Centralny Urząd Geodezji i Kartografii oraz Lubelskie Przedsiębiorstwo Terenowe Lubgal.

1 września 1960 roku

dochodzi do formalnego połączenia Technikum Geodezyjnego i Technikum Drogowego w jedna szkole o nazwie Technikum Geodezyjno-Drogowe w Lublinie.

W 1964 roku

powstają pracownie - fizyczna, chemiczna, laboratorium drogowe, pracownia geodezyjna i kreślarska oraz klasopracownie - budowy dróg, mostów, języka polskiego i rosyjskiego, historii, geografii, matematyki, przysposobienia obronnego, budownictwa.

27 lutego 1965 roku

przekazanie szkole sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski.

1 września 1969 roku

zostaje uruchomiona Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 8, w której czas nauki trwał 2 lata. Połączono Państwową Szkołę Techniczną nr 1 i nr 2 w Policealne Studium Zawodowe.

W 1973 roku

dyrektorem szkoły zostaje mgr Edward Krawczyk, dr Feliks Olesiejuk przechodzi na stanowisko dyrektora Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badan Oświatowych w Lublinie. Następuje dalsza modernizacja szkoły - zorganizowano ciemnie fotograficzna, modelarnie, hale maszynopisania, sklepik szkolny, natryski przy sali gimnastycznej, wprowadzono nowa instalacje elektryczna, zmodernizowano pracownie m.in. zakupiono unikalna elektroniczna maszynę cyfrowa GEO-2, adaptery, magnetofony, rzutniki itp.

1 września 1972 roku

powstaje Zespól Szkól Zawodowych nr 3. Utworzony ze szkól: Technikum Geodezyjno-Drogowe,Technikum Drogowe na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej, Policealne Studium Geodezyjno-Drogowe, Technikum dla Przodujących Robotników, wydział zaoczny Policealnego Studium Geodezyjno-Drogowego.

W latach 1972-73

utworzono Technikum Drogowe na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Okres nauczania trwał 3 lata. Technikum czynne było 6 lat.

W 1974 roku

powołano Technikum dla Przodujących Robotników na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej oraz po stażu pracy co najmniej 10-letnim, zgodnym z kierunkiem kształcenia.

1 września 1975 roku

szkoła przyjmuje nazwę Zespól Szkól Geodezyjno-Drogowych. Rozszerzono zakres nauczania w Policealnym Studium Geodezyjnym o wydział zaoczny (kierunek ten przetrwał 3 lata). Patronatem obejmowały szkole: Okręgowe Przedsiębiorstwo Dróg Publicznych, Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Drogowych, Wojewódzkie Biuro Projektów Komunalnych, Wojewódzkie Biuro Geodezji i Terenów Rolnych, Delegatura GUGiK w Lublinie, Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych, Okręgowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, Wojewódzkie Biuro Geodezji i Kartografii i Stowarzyszenie Geodetów Polskich.

W 1977 roku

rozszerzono zakres nauczania w Zasadniczej Szkole Zawodowej o specjalności ogrodnik terenów zieleni, w Policealnym Studium Zawodowym o specjalność maszyny i urządzenia drogowe.

1 września 1978 roku

powstaje Technikum Terenów Zieleni dla Pracujących na podbudowie ZSZ.

W 1983 roku

zostaje powołane Technikum Terenów Zieleni na podbudowie szkoły podstawowej. Kształci techników o specjalności ogrodnik terenów zieleni.

W 1987 roku

powołane jest Technikum Melioracji na podbudowie szkoły podstawowej. W 1994 r. działalność Technikum Melioracji zostaje zawieszona.

W 1991 roku

powstaje zmodernizowana pracownia informatyczna, stale unowocześniana poprzez zakup nowych komputerów i rozbudowę starych.

24 czerwca 1996 roku

formalnie zostają rozwiązane oddziały: Technikum dla Przodujących Robotników, Technikum Drogowe po ZSZ, Zaoczne Policealne Studium Geodezyjno-Drogowe, Techniku Terenów Zieleni dla Pracujących.

W 1996 roku

szkoła zostaje jako jedna z pierwszych w województwie połączona łączem stałym z siecią Internet.